Het kerkgebouw van de Kapel heeft van binnen een bijzondere vorm: in de dakconstructie is de ‘mandorla’-vorm gebruikt: de amandelvorm. De amandel-vorm overspant het liturgisch centrum, maar de vorm zit evengoed in de gebogen spanten die de kerkzaal overspannen. Deze vorm ontstaat wanneer twee cirkels over elkaar heen schuiven. De mandorla symboliseert de hoop dat de dienst en de gemeente een plek is waar het hemelse en het aardse elkaar vinden, en er gemeenschap ontstaat tussen God en mensen. Dat is de vreugde van het evangelie: dat het leven, het sterven en de opstanding van Jezus Christus de basis is voor de diepe overtuiging dat de gemeenschap van hemel en aarde nabij is gekomen; de gemeenschap van God en mensen, en mensen onderling, door de kracht van Zijn opstanding. De typerende vorm van het gebouw, met de hoop die het symboliseert, is ook de basis van het logo.

In het logo wordt de mandorla-vorm bereikt door twee handen die elkaar reiken. Nog niet zolang geleden reikten twee gemeenten elkaar de hand en is de protestantse wijkgemeente Emmen-Centrum Kapel gevormd.

Tegelijk is die recente geschiedenis maar een illustratie van een dieper gegeven: alleen als plaats waar mensen elkaar de hand reiken, elkaar aanvaarden en met elkaar op weg willen gaan, zoals God in Jezus met ons op weg wil gaan, kan een gemeente ook vindplaats van God zijn. Het onderstreept de oer-christelijke overtuiging dat de liefde tot God en de liefde tot de naaste weliswaar onderscheiden zijn, maar nooit los verkrijgbaar. Waar handen elkaar reiken ontstaat een vrije ruimte, een plaats van zegenende en biddende handen. Een open ruimte, als een deur die openstaat, om aan te geven dat wie zoekt naar God hier welkom is.

De wijkgemeente Emmen-Centrum Kapel noemt zich 'evangelisch-belijdend'. 'Evangelisch' als verwijzing naar de vreugde van het geloof, 'belijdend' omdat Jezus Christus als Heer en Heiland centraal staat in de verkondiging van het Evangelie. Dit willen we op een eigentijdse wijze brengen en uitdragen.

De grondslag voor ons belijden en gemeente-zijn,- in gehoorzaamheid aan de Schrift en in verbondenheid met de traditie-, is het typische christelijke aanspreken van God als Drie-Ene, Vader, Zoon en Heilige Geest, één God, zoals in de Apostolische Geloofsbelijdenis is verwoord. Daarin wordt Jezus Christus beleden als de gekruisigde die is opgestaan, in Wiens leven, sterven en opstanding het Koninkrijk van God zichtbaar is geworden, die onverwacht de werkelijke Heer van de wereld is, de Verlosser door Wie de Heilige Geest van God in mensen kan werken, totdat Hij komt.

Een heldere grondslag verhindert ons niet een pluriforme gemeente te zijn die respectvol wil omgaan met de oude geloofstraditie, maar ook open staat voor verandering en vernieuwing.
Als gemeente van Christus willen we de rijkdom van het geloof met elkaar delen, weten we ons betrokken op elkaar, maar ook op de wereld waarin we leven.